Karşımda biri var. bana bişeyler anlatma çabasında. bir insan.
yani ilk bakışta boyu posu kaşı gözü bir insanı çağrıştırıyor.
aynaya baktığımda gördüğüm ben gibi neredeyse. o bana bir şeyler anlatma çabasında
bense her defasında konuşan kişi her kim olursa olsun yeniden tanıma çabasındayım.
çoğu zaman algılamakta güçlük çekiyorum.
o kaptırmış gidiyor iken söylediği bir kelimenin, bu kendime benzetip iletişime geçme ihtiyacı hissettiğim yaratıkla olabilecek bağlantısını kurma çabasına giriyorum
tren demiştir mesela ya da ne bilim ağaç demiştir. neden ağaç?
bu yaratık ve ağaç arasındaki ilgi alaka nedir?
Ya da çok sevdiğim bir şeyi cümle içinde kullanmıştır.
çikolata demiştir mesela ve ya antep fıstığı
hemen ataklanmaya başlarım. zoruma gider açıkcası.
ulan neden ben değil de o ağzına aldı bu kelimeyi diye.
halbuki ne çok severim çikolatayı falan.
o anlatıp konuşa dursun benimse artık çikolatadan başka hiç bir şey umrumda olmaz
o an herşeyden herkesten kendimden bile soğurum
hatta çikolatadan bile
çünkü ilk ben kullanmalıydım o kelimeyi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder