Odamın kapısı beyaz ve kara boyalı
Sabah ayılıp kalktığımda kendimde miyim ?
Tanıdığım biri mi benim kendim dediğim?
Gökyüzü ağlamaklı bak bu gece
İçine merhem olacak tek bir hece
Gündüz oldu bak önüne imece
Bende seninleyim gidelim ecele
Kim sever ki seni beni
Kim sever ki deli gibi
Kimse kimse için ölmez ve kimse görmez
Bizde arkadaşını bırakıp kimse gitmez
Her yol senin için, adımı atman için.
Herkes senin için, yoluna çıkmak için.
Zorluklar o biçim ve kolaya kaçan için.
Her şey senin için, vaktini iyi geçir.
Elimde bir kalem, sabaha karşı 3 bucuk
Yollarım çakıllı, umuda yolculuk
Sahnede bir tiyatro görevim oyunculuk
Oynadığımız sahnede rolümüzü unuttuk
Okurdum hep kitapları içinde boşça yazsalar da
Sabahları uyanmalar ve kolpalar yanımda
İlki tam bi fiyaskoydu adını bile unuttum
Sonuncusunu çok severdim adımı bile unuttu
Gömün beni sözlerimle,bende sizi özlerim be.
Duygularımı közleyin ve aleve verin benim önümde.
Kelimelerime dikkat et.Ben ağlamam son günümde.
Boğaza doğru bakan ücra bir parktayım
Göğsümde bir kırık kalp, kafam bozuk
Dudaklarımda tütün havaysa soguk.
Ben nehirde beslenirdim onların artığıyla
Gözlerinde olmasın bende olmiyim
Oğlum sevenim olmasın bende sevmiyim
Karanlık sokakta yürürken yüzüm gülmesin
ve ben kendimle ağlarken kimse görmesin
Bu fırtına dinmesin dalgalar inmesin
ve ben benimle kalıyim kimse bilmesin
ve ben içimden geleni yazıyim kimse duymasın
ve bana özel bir melodim olsun sizin değilki o
Benim içinde ağlasınlar ölemedimki hiç
ve bende dalga geçiyim hayatla gülemedimki hiç
Bir hayat borcunuz var bana geriye verin
Durun ne olur gitmeyin geriye gelin
ve ben çığlık çığlığa sinir krizlerimle
Yumruk attım duvara
Şu an krizdeyim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder