Sonra yine yeniden tekrar tekrar fark ettim...
çok acılar çektirdim, korkular saldım, nefret doldum ve hepsini tek bir kişiye yansıttım. herşeyim dediğim o narin kelebeğe. o kadar tiksindim ki kendimden, bu ben olamazdım. yansıttığım nefret olması gereken normal bişeydi ama yanlış kişiyeydi. acı çeken bir kalbe işkenceler uyguladım. suçluyum. kendimi berbat hissediyorum. kendime acıyorum. sana acımıyorum. kendime acıyorum. sen başkaydın. melek. ben lanetler yağdırdım hak etmediğin halde. pişmanlık değil de bu hissettiğim suçluluk ve aptallık hissi falan. pişman değilim yoksa. seni yaşadığım için pişman değilim. senden bana gelen ya da benden sana giden hiç birşeye pişmanlık diyemem o ayrı mevzu. sadece acı verdiğim için kendimi aşağılık hissediyorum hepsi bu. ama benim hala umudum var. gücüm var. herşeyi düzeltebiliriz. neden düzelmesin ki. biri de çıkıp tutarlı bir sebep söylesin bana. herşey yoluna girecek. hissediyorum. rüyamda gördüm. herşey düzelecek. herşey.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder