İnadına Değil, Ölümüne Yaşamak

burada oturmuş
bekliyorum
saat kafama göreyi 5 geçiyor
aklımda kanepeden bozma yatağım ve uykuya en erken sürede nasıl dalarım düşüncesi
bi takım ibnekarca gelişmelerden dolayı hayallerim lağım sularında fare ve böceklere bulanırken
hiç kimseye minnet etmeden yaşayabilmenin zevkindeyim
karın tokluğuna razı gelip hayatımın en cici günlerini piç ediyorum
ne kadar az insan o kadar az virüs
o kadar az menfaat. o kadar az ibnelik.
öte yandan o kadar çok yalan. o kadar hayal ürünü bünye.
sadece kendimi kandırıyorum. bi başkasını değil. bu biraz rahatlatıyor.
tonlarca ağırlıktaki dünya sömürülürken ben kendimi sömürmüşüm çok mu
saymaya kalksam tepeden tırnağa ikiyüzlülükle dolu gelmişim geçmişim
faşizme karşı bacak omuza bi durum bu benimki
konuşurken solcu yaşarken karambolcuyum vesselam
öylesine manyakça bi egoizm rejimi ki bu
söverken de kendime sayarken de
toplum mu beni dışlayan ben mi toplumdan kendimi soyutlayan
ikisinin de içine sıçayım
öyle boktan bir hayat ki, paradoksun allahı
kaydadeğer olmayan yaşamımı inadına kayıtlara geçirme çabası.
ben anladım. hepsi zaman kaybı.
sosyal ilişkilere girmek için götünü yırtan bi yığın insan
çabalamıyorum lan. anca denk gelirse işte
hepsindeki maksat aynı, her çırpınışın altında yatan o gizli hedef karı kız meseleleri
siktiğim protestolarından, devrimci palavralardan, direnişlerden bile soğudum
bence karl marx bile bi kadının gözüne (veya bilmem daha nerelerine) girmek için yazmıştır o manifestoyu
geçen gittiğim berkinelvan şeysinde polise karşı duran ve ne bok yediğinin ne bok yapacağının farkında bile olmayan (aynen ben de dahil) denyolar bir kez daha kafama kazıdı.
yine olsa yine giderim bir büyük ayaklanmaya
bu sefer gitmeyince de "sen niye gitmedin" demesinler
zaten hep birilerinin sorgu sualleriyle idame ediyoruz ya hayatı
bunu göz ardı edemezsin ki?
aaa olur mu biz kendimiz için gidiyoruz
lan yok öyle bi dünya. hani ezilenler, hani sömürülen halklar, hani işkence görenler haksız yere öldürülenler, çevre yeşillik güzellik vesaire?
ben kendim için gitmedim geziye. yarı ortamı keşfetme öğrenme ne oluyo bitiyo merakı yarı "herkes gidiyo ben de gidim" telaşı yarı birileri adına orda bulunma sorumluluğu hissetme yarı sosyalleşme yarı heyecan yarı bilmem ne işte. kendimi doğrudan ilgilendiren herhangi bi slogan attığımı hatırlamıyorum yani :) faşizme karşı bacak omuza yaşıyoz zaten domalcağımız kadar domalmışız hem birey olarak hem toplum olarak e daha ne?
öyle olayı sadece kendine indirgeyip kestirip atamazsın yani, oke
 
yok moruk bitmek tükenmek bilmeyen eleştirilerin canı cehenneme
yalnızlık ömür boyu.
ortalama zekamla, kıç üstü ekran başında oturduğum boş zamanlarımı birleştirip haftada 1-2 yüzlüğe tav olup ekonomik bağımsızlığımı ilan ettiğim günden beri kafam cidden rahat.
bundan sonrası; önümüze bakmaca.
gerçekleşmesini beklediğimiz şeylerden bi süreliğine vazgeçip, beklenmeyen zamana devredip siktir etmek lazım
ilerde çok pis göt olucam biliyorum
ve bu tükürdüklerimi yalıycam
söz