bir yazıya başlarken neden insanlar giriş kısmında çok kararsız gibi gözükürler?
ben şahsen yaşıyorum bunu. bi türlü şöyle ayakları yere basan sağlam bir giriş yaptığımı hatırlamıyorum. yani bilmiyorum egoist ruhumdan mıdır bu mükemmeliyetçi tavrım ama durum bu.
neyse geç
benim çevrem pis ve tehlikeli güzelim.
o yüzdendir ki stres sıkıntı duman ve buhar.
kırmızı hapı tattıktan beri hiç iyi değilim ben. yani normal değilim. kötü de değilim ama işte. pişman hiç değilim. algılarım açılıyor dünyaya daha değişik bir noktadan bakmak var ya hani -evet evet varmış öyle bişey- bu oluyor tam olarak. sanki olayların üzerindeki o sisli puslu yalancı perde kalkıyor falan işte. gerçeği bilme arzusu hatta ve daha fazlası tatma isteği, bir kere tattıktan sonra tekrar tekrar isteme dürtüsü vesaire vesaire bunların toplamı çekiyor beni kendine kendine.
ama tamamen dibine kadar sorunlu bir durum değil yani.
güzel.
bu kadar.
canım çok sıkılıyor. soğudum.
ama beni öldürme.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder